Bu gün dünyamızda yitirmiş olduğumuz, çok kıymet taşıyan bir özellikten bahsetmek istiyorum: Vefa…Unuttuğumuz ya da unutturulduğumuz çok güzel bir haslettir Vefa…Çok yakın bir zamana kadar var olan ama günümüzde çok az rastladığımız bir özellik Vefa…Toplumu toplum yapan, camiaları camia yapan bir güzelliktir Vefa…Dostlar arasında, Arkadaşlar ve de Akrabalar arasında olmazsa olmaz bir haslettir Vefa…
Bir idealistin idealine her şeye rağmen sadık kalmasıdır Vefa. Bu uğurda her şeye katlanması ve her şeyi sineye çekmesi, gerçek idealist bir adama düşen vazifelerinin en önemlisidir belki de, ideallerine karşı Vefa göstermesi. Nice idealistler vardır ki, o Vefa sayesinde idealine ulaşmış ve tarihe mâl olmuşlardır.
Sözlükler, Vefa’yı şöyle açıklıyor; “Sözünde durmak, sevgi ve dostlukta sebat ve devam. Ödemek, yetişmek.” İnsanların birbiriyle kaynaşıp bütünleşmesini temin eden, fertleri birbirine bağlayan yüce bir duygudur.
Vefa, sevgide devamlılık demektir. Vefa demek, ihtiyaç hâlinde ona yardım etmektir. Arkadaş, öldükten sonra, onun çoluk çocuğunu, yakınlarını sevmek, onlarla ilgiyi kesmemek de vefa’dandır.
Vefa, dostlukta, bağlılıkta sebat etmektir. Arkadaşına yaptığı iyiliği az görüp, onun yaptığını çok bilmektir. Vefa demek, gerek hayatta iken ve gerekse öldükten sonra sevgi ve ilgiyi devam ettirmek demektir.
Atalarımız, “Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı vardır.” derken Vefa’nın ne kadar önem arz ettiğini ve yıllar öncesinde bu özelliğin nasıl yaşandığını bizlere anlatmışlardır. Ya şimdi? Bu güzellikten ne kadar da uzak yaşamaktayız. Değil mi…?
SEVELİM,SEVİLELİM,BU DÜNYA KİMSEYE KALMAZ. (YUNUS EMRE)
“Her şey gönlünüzce olsun,Sevgi ile kalın.”